Taal en rechtvaardigheid: In Europa en de wereld

Wanneer leidt taaldominantie tot onrechtvaardigheid? Welk beleid moeten we voeren om die onrechtvaardigheid aan te pakken? Maakt het taalterritorialiteitsprincipe deel uit van zo'n beleid? Of is het zelf een bron van onrechtvaardigheden? Het Engels verspreidt zich over de wereld met een ontzaglijke snelheid. De dominantie van die taal roept echter belangrijke vragen op. Kan de status van het Engels als lingua franca helpen om onrechtvaardigheid te bestrijden, of net niet? Indit boek toont Philippe Van Parijs aan dat een wereldwijde lingua franca daar wel degelijk toe kan bijdragen, zolang we de oneerlijke situaties aanpakken die ze creëert. Zo worden native speakers te vaak bevoordeeld, en zorgt de dominantievan één taal ervoor dat gebruikers van andere talen niet hetzelfde respect krijgen. Om een dergelijke onrechtvaardigheid tot een minimum te beperken, stelt Van Parijs duidelijke principes en belangrijke bijbehorende beleidsimplicaties voor. Zo reikt Taal en Rechtvaardigheid een perspectief aan om de arrogantie van de machtigen te ondermijnen en de verontwaardiging van de machtelozen te versterken.